W modlitwie różańcowej rozważamy tajemnice Syna Bożego, przez którego dostąpiliśmy zbawienia, oraz udział w tych tajemnicach Maryi. Po wprowadzeniu przez Jana Pawia II Tajemnic Światła
– w poniedziałki i soboty odmawiamy Tajemnice Radosne,
– w czwartki – Tajemnice Światła,
– we wtorki i piątki – Tajemnice Bolesne,
– w środy i w niedziele – Tajemnice Chwalebne.
Jezus przypominał, aby się „zawsze modlić” i nigdy nie ustawać, czyli stosować nieustanną modlitwę Jezusową, jak to czynili pustelnicy i pielgrzymi tradycji Wschodu. Przez pierwszych kilka wieków trwały w chrześcijaństwie intensywne poszukiwania sposobu modlitwy nieustannej. Szukano bowiem sposobów wypełniania polecenia Jezusa: „nieustannie się módlcie, nigdy nie ustawajcie!” W tym celu wybierano krótką formułę modlitewną, a następnie ją powtarzano, tak że utrwalała się w pamięci i w sercu.
Pierwszą i najstarszą modlitwą chrześcijan jest modlitwa, której nauczył sam Jezus – „Ojcze nasz”. Dlatego też pierwsze reguły zakonne zobowiązywały mnichów do wielokrotnego powtarzania właśnie tej modlitwy. Na przykład reguła benedyktyńska jeszcze w XI wieku nakazywała braciom zakonnym codziennie odmawiać 150 razy „Ojcze nasz” na wzór kapłańskiego oficjum złożonego ze 150 psalmów.
Ponieważ kult Najświętszej Maryi Panny, był bardzo żywy, zaczęto poszukiwać modlitwy przez wstawiennictwo Bożej Rodzicielki. Zanim powstał różaniec, powstał jego podstawowy składnik – Zdrowaś Maryjo. Ewangelii według św. Łukasza odnajdziemy dwa zasadnicze wersy jakże popularnej modlitwy „Zdrowaś, Maryjo”. Pierwsza jej część pochodzi ze sceny zwiastowania, kiedy archanioł Gabriel zwraca się do Maryi: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą!” (Łk 1, 28). Kolejna część modlitwy związana jest z nawiedzeniem św. Elżbiety, która wita swojego gościa słowami: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona!” (Łk 1, 42). Modlitwa znana była pierwotnie pod nazwą „Pozdrowienia Najświętszej Maryi Panny” i składała się jedynie z dwóch pierwszych wersów.
Choć tekst modlitwy jest w zasadzie cytatem ewangelicznym, chrześcijanie zaczęli powyższe zdania łączyć ze sobą dopiero w XI wieku.
Za ojca Różańca świętego uważa się św. Dominika, któremu miała się objawić Matka Najświętsza i przykazać rozpowszechnianie tej modlitwy na całym świecie. Nie był to jednak Różaniec w dzisiejszej formie. Ostateczny kształt modlitwy różańcowej ustalił się w XV dzięki dominikaninowi Alamusowi a la Roche (1428-1475). On ustalił liczbę 150 „Zdrowaś Maryjo” na wzór 150 psalmów, które podzielił na dziesiątki poprzeplatane modlitwą „Ojcze nasz”.
O skuteczności tej modlitwy można przekonać się patrząc na codzienne życie wielu osób. Mogą świadczyć o tym choćby liczne wota w kościołach zawieszane przy obrazach Matki Bożej Różańcowej. Świadkiem mocy tej modlitwy jest też Jan Paweł II, który w czasie wspólnej modlitwy różańcowej w Ludźmierzu powiedział: „Zawsze mogłem na nią liczyć, szczególnie w momentach trudnych bardzo jej potrzebuję i nadal was o nią proszę”.
Miesiąc październik jest okazją nad zastanowieniem się:
czym dla mnie jest różaniec?
– jak często modlę się na różańcu?
– jak dbam o jakość modlitwy różańcowej?
– czy zachęcam innych do odmawiania modlitwy różańcowej?
– czego uczy mnie różaniec?
– jak otwieram serce na łaskę w modlitwie różańcowej?
– czy różaniec pomaga mi odkrywać tajemnice Boga?
Zapraszamy do modlitwy różańcowej.
